Na początku 2017 roku mieliśmy przyjemność zrealizować kolejny projekt z Uniwersytetem Medycznym w Łodzi. Tym razem zespół artystów współpracujących z Fundacją Urban Form pracował w Centrum Informacyjno-Bibliotecznym, przy ul. Muszyńskiego 2 w Łodzi. Jedna inspiracja przyniosła dwa różne podejścia – na parterze budynku powstał mural autorstwa Sebastiana Bożka, na piętrze natomiast projekt zrealizowany przez ekipę w składzie: Piotr Chrzanowski i Alan Osiecki.
Sebastian Bożek w swoim projekcie wziął pod uwagę różne aspekty związane nie tyle z samą przestrzenią, co z bardziej ogólnym konceptem biblioteki. Instytucja ta – w sensie najbardziej dosłownym i zdroworozsądkowym – to miejsce, w którym gromadzone są książki. Na poziomie symbolicznym jednak wyraża ideę kumulowania wiedzy, która współcześnie nie tylko przyrasta w niespotykanym wcześniej tempie, ale i jest archiwizowana oraz rozpowszechniana za pośrednictwem stosunkowo nowych nośników i technologii.
Fot. Sebastian Bożek
Fot. Paweł Trzeźwiński
Wydawać by się mogło, że w obecnym momencie biblioteki skazane są na nierówną walkę z mediami cyfrowymi, które od czasu pojawienia się Web 2.0 stopniowo stają się powszechnymi przekaźnikami informacji. Czy jednak odbiorca może w pełni zaufać wiedzy znalezionej w sieci, jeśli nie ma gwarancji jej rzetelności? Równie niesatysfakcjonująca okazuje się wymiana informacji między użytkownikami, bez możliwości podjęcia dyskusji w czasie rzeczywistym.
Sebastian Bożek
Jak zaznacza artysta, jego celem było wysłanie pozytywnego przekazu w stronę osób odwiedzających bibliotekę. Mural ma komunikować, że jest to miejsce otwarte i przyjazne, w doskonały sposób łączące tradycyjnie przypisaną mu funkcje z możliwością swobodnego dostępu do cyfrowych zasobów, w ramach tzw. open access.
Fot. Sebastian Bożek
Sebastian Bożek to krakowski artysta młodego pokolenia, absolwent Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, student studiów doktoranckich Wydziału Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie. W twórczości, której głównym punktem wyjścia jest postać ludzka i przestrzeń architektoniczna, podejmuje próby uchwycenia tego, co wymyka się werbalizacji – nieustannemu przenikaniu się różnych poziomów – kulturowego, językowego, obyczajowego, czy wreszcie architektonicznego – do jakiego dochodzi zarówno w przestrzeni realnej, jak i w wyobraźni artysty.